12° of 20°? – Waarom TTA minder rotatie vereist dan TPLO

Honderdduizenden honden zijn behandeld met TPLO- en TTA-operatie voor een craniale kruisruptuur. Niettegenstaande enkele recente, ongegronde beweringen over de gunstigere resultaten van TPLO, kunnen beide procedures, indien correct uitgevoerd, de instabiliteit van de knieholte compenseren met een kruisruptuur.

Dit is niet verwonderlijk, aangezien de biomechanische basis in feite hetzelfde is - om de geometrie van het gewricht te wijzigen om de gewrichtscompressiekracht ongeveer loodrecht op de gemeenschappelijke raaklijn van de condyli in volledige extensie te maken, waar het risico op subluxatie in het sagittale vlak is het hoogst.

De vraag is dan waarom TTA gemiddeld 12 graden rotatie vereist in vergelijking met 20 graden rotatie in TPLO?

Deze vraag heeft ons ertoe gebracht de details van de TPLO-planning en de daarbij betrokken gebouwen te onderzoeken. Het blijkt dat er twee grote fouten zijn, die elkaar door toeval ongeveer opheffen, waardoor de fout wordt teruggebracht tot het niveau waarop grove metingen van uitkomsten het probleem niet kunnen detecteren.

#1-fout

Aannemen dat de gewrichtskracht langs de lange as van het scheenbeen werkt (dit is eenvoudigweg onmogelijk, zelfs met het oog op een eenvoudige analyse door inspectie van de betrokken spierkrachten).

#2-fout

Aannemen dat de tibiacondylen vlak zijn, terwijl ze in feite convex zijn met een kromtestraal van ongeveer 50% groter dan die van de femurcondylen.

Het goede nieuws, afgezien van het geluk van deze foutannulering, is dat de planning voor TPLO rationeel kan worden gebaseerd en dus mogelijk de risico's op problemen kan verminderen in gevallen waarin statistieken suggereren dat ze aan de staart van de distributie kunnen komen rond de gemiddelde overcorrectie van ongeveer 3 graden, maar komen in twee cijfers van overcorrecties en iets minder dan die van ondercorrecties.

Dr. Slobodan Tepic heeft deze argumenten en de planningsprocedure meermaals naar voren gebracht. U kunt kijken naar de video- van zijn presentatie op het KYON 2019 Symposium in Boston. De onderstaande afbeelding suggereert wat wij als een acceptabele moeilijkheid beschouwen bij het rationeel plannen van TPLO, op voorwaarde dat het zijaanzicht van het kniegewricht in extensie wordt genomen, zoals vereist voor TTA. Met gebogen knie is het niet mogelijk om rationeel een procedure te plannen waarbij de vormen van twee botten elkaar ontmoeten bij de knie met het risico op instabiliteit in extensie. Het is zeker niet mogelijk om een dergelijk plan op slechts één bot te baseren.

Door wat geluk en empirische surrogaten zijn beide procedures de afgelopen decennia echter de belangrijkste drijvende krachten achter de groei en het succes van de veterinaire orthopedie geworden.